Outreach

Outreach

26 september
Vandaag zijn we voor het eerst allebei mee op outreach (gegaan). Pim is op dit moment in Arusha. Hij gaat daar met een team ’s avonds de straat op om in contact te komen met straatkinderen en hen te informeren over het werk van Amani en hen de kans te geven bij hen te komen.
Ik ben zelf mee geweest naar 2 lokale ziekenhuizen voor het behandelen en informeren van Albino’s. De ochtend begon met enkele patiënt presentaties, zoals elke donderdagochtend. Daarna werd de Landcruiser van de RDTC volgeladen met dozen vol sunscreen, hoeden, zonnebrillen, een stiksofvat, enkele medicijnen, 2 artsen, enkele verpleegkundigen (waarvan er twee Albino zijn) en… 1 mzungu. Je raad al wie er voorin naast de driver mocht (moest) gaan zitten. De rit duurde ongeveer een uurtje met op zich een prima weg. Ik heb maar een keer mijn ogen stijf dichtgeknepen en het dashboard vastgegrepen toen we bijna een geit aanreden. Maar toen ik mijn ogen weer open deed, was er geen geluid, dus blijkbaar kwam de geit er toch goed vanaf.
Het eerste ziekenhuis was in Marangu. Dit ligt in het Kilimanjaro national park, aan de voet van de Kilimanjaro. Vanuit hier kun je ook je klim aan de Kilimanjaro beginnen. Veel collega’s vragen wanneer ik de Kili ga beklimmen. Als ik dan vraag of zij dit zelf ook al hebben gedaan, is het antwoord tot nu toe… nee. En waarom dan niet… Tja daar komt niet echt een antwoord op. Het is vast een geweldige ervaring, maar ik denk er nog even over na. Op de out patient department hadden zich deze ochtend een handje vol patiënten verzameld met Albinisme, van baby’s tot ouderen. Met de 3 artsen namen we plaats in de spreekkamer van 2x3 meter (met daarin ook nog een onderzoeksbank, tafel en 3 stoelen). De patiënten werden per 2 binnen geroepen. Gekeken wordt of ze voldoende preventieve maatregelen nemen om zonneschade tot een minimum te beperken, zoals het dragen van een hoed, sjaal, lange mouwen en broek, zonnebril. Iedereen lijkt zich hiervan goed bewust. Ook de sunscreens lijken goed gesmeerd te worden. Bij de jonge mensen zie je nog weinig schade. Zoals mijn collega vanmorgen zei: ze zien er zo schattig uit als ze nog jong zijn, met een mooie gladde huid… eigenlijk net zoals wazungu (mensen met een blanke huid). Maar bij de ouderen zie je de schade ondanks de preventieve maatregelen wel ontstaan. Veel actinische keratosen in het gelaat, nek, handen en onderbenen. Verder een enkel basaalcelcarinoom. De kleine dingen werden direct behandeld met stikstof. ‘Het basaalcelcarcinoom’ werd doorverwezen naar het RDTC voor excisie. Na de laatste patiënt werd alles weer in de jeep gehesen… en toen bleek er nog een patiënt gearriveerd te zijn. Alles er weer uit en opnieuw beginnen.
Daarna op naar het tweede ziekenhuis . Onderweg werd nog gestopt in een enorm druk dorpje. Daar werden inkopen gedaan. Blijkbaar is het een soort handelsdorpje in groenten en fruit. Aldaar komen veel mensen hun spullen kopen, omdat het goedkoop is en ze het daarna in een ander dorp weer kunnen verkopen met wat winst. Verderop werden vanuit de auto nog kilo’s bananen en avocado’s ingeslagen.
De tweede stop was in Mwenge (volgens mij) waar wat meer patiënten aanwezig waren. Daar hebben we hetzelfde gedaan. En toen weer in de jeep terug naar RDTC, 16:00u. Echt een heerlijke dag. Wat een schoonheid en verschillende landschappen kom je onderweg tegen. Echt een ‘once in a lifetime’ ervaring, zoals iedereen al voorspelde.
Ik ben heel benieuwd hoe Pim het zal hebben vanavond. Hij zal er later nog wel wat over schrijven.
Voor de rest gaat het hier z’n gangetje. Mijn knie is alweer een heel stuk beter en ik heb dus gisteren weer kunnen aerobicen. De taarten hier zijn lekker en het bier ook, dus dat is wel nodig. Pim is dinsdag meegegaan met de bootcamp en kampt nu met enige spierpijn. Hij is meteen voor het karretje gespannen om het volgende week te organiseren. Nou dat is natuurlijk wel aan hem besteed (misschien blijf ik dan nog een weekje thuis, gezien de drill-intructor ;-)
Komend weekend gaan we weer mee met de hash. Deze keer is het op zaterdag en is er een overnachting aangeplakt. Pim heeft een tent via zijn werk kunnen regelen en ik zelf nog een matje, dat komt dus helemaal goed.

Baadaye … Laterrrrr…